zondag 14 september 2008
donderdag 11 september 2008
vrijdag 5 september 2008
opening expositie
Morgen 6 september is het dan eindelijk zover. De 200 zakdoeken worden om 11.00 uur opgehangen aan 20 meter waslijn.
maandag 2 juni 2008
Verzoek
In september neem ik deel aan de expositie ‘de dood leeft’. Deze wordt gehouden bij Grenzeloos van Cecile van Schie in Oud Drimmelen.
Hiervoor heb ik het volgende project bedacht/ontworpen
Ik ben geïnspireerd door het nummer WAS van het album Tell me something - The songs of mose Allison met van Morrison, Georgie Fame, Mose Allison en Ben Sidran
Stukje tekst hieruit
When I become was and we become were
Will there be any sign or a trace of th’ lovely contour of your face
Daarnaast ben ik iedere keer van mijn stuk gebracht als ik weer eens bij een begrafenis of crematie geweest ben en dan zo’n geplastificeerd bidprentje in mijn handen gedrukt krijg, met daarop een portret foto.
Met dat gegeven wil ik ook graag iets doen/veranderen.
In de laan naar het kerkhof (tegenover grenzeloos en is werkelijk een prachtige laan) wil ik nu
een hele grote/lange waslijn maken waaraan ik heel veel (+/-100) grote wit katoenen zakdoeken hang.
Misschien worden het wel meer waslijnen? Het wordt in ieder geval een soort van installatie.
Deze zakdoeken staan voor een alternatief bidprentje en geven troost, ze absorberen de tranen van verdriet.
Op deze zakdoeken staan de gezichten gedrukt van familie/vrienden/kennissen die overleden zijn.
De bedoeling is dat ze heel lang blijven hangen (als dat mag) en dat ze aangetast gaan worden door regen en wind.
Dit symboliseert het verdriet wat dan ook mee slijt. (bij andere culturen komt men dit ook wel tegen)
Nu mijn verzoek aan jullie
Ik ben op zoek naar portretfoto’s van mensen die jullie dierbaar waren en er niet meer zijn. Deze foto’s worden op de zakdoeken gedrukt.
Het liefst ontvang ik ze digitaal, mocht dat niet lukken en wil je toch graag een foto inleveren neem dan even contact met me op.
Graag ook de naam, geboorte en sterfdatum erbij vermelden.
Ik hoop dat jullie mij hiermee willen helpen, mochten jullie vragen hebben bel of mail me dan.
Hiervoor heb ik het volgende project bedacht/ontworpen
Ik ben geïnspireerd door het nummer WAS van het album Tell me something - The songs of mose Allison met van Morrison, Georgie Fame, Mose Allison en Ben Sidran
Stukje tekst hieruit
When I become was and we become were
Will there be any sign or a trace of th’ lovely contour of your face
Daarnaast ben ik iedere keer van mijn stuk gebracht als ik weer eens bij een begrafenis of crematie geweest ben en dan zo’n geplastificeerd bidprentje in mijn handen gedrukt krijg, met daarop een portret foto.
Met dat gegeven wil ik ook graag iets doen/veranderen.
In de laan naar het kerkhof (tegenover grenzeloos en is werkelijk een prachtige laan) wil ik nu
een hele grote/lange waslijn maken waaraan ik heel veel (+/-100) grote wit katoenen zakdoeken hang.
Misschien worden het wel meer waslijnen? Het wordt in ieder geval een soort van installatie.
Deze zakdoeken staan voor een alternatief bidprentje en geven troost, ze absorberen de tranen van verdriet.
Op deze zakdoeken staan de gezichten gedrukt van familie/vrienden/kennissen die overleden zijn.
De bedoeling is dat ze heel lang blijven hangen (als dat mag) en dat ze aangetast gaan worden door regen en wind.
Dit symboliseert het verdriet wat dan ook mee slijt. (bij andere culturen komt men dit ook wel tegen)
Nu mijn verzoek aan jullie
Ik ben op zoek naar portretfoto’s van mensen die jullie dierbaar waren en er niet meer zijn. Deze foto’s worden op de zakdoeken gedrukt.
Het liefst ontvang ik ze digitaal, mocht dat niet lukken en wil je toch graag een foto inleveren neem dan even contact met me op.
Graag ook de naam, geboorte en sterfdatum erbij vermelden.
Ik hoop dat jullie mij hiermee willen helpen, mochten jullie vragen hebben bel of mail me dan.
Abonneren op:
Posts (Atom)